Potwór!

[Nyszka]

Świetnie
Ciesze się, że sie dołączyłaś

[link widoczny dla zalogowanych]

[21martiii]

[link widoczny dla zalogowanych]

[Nyszka]

Świetnie Ci idzie
[link widoczny dla zalogowanych]

[Conry]

postaram się niedługo coś dołączyć, bo na razie muszę skombinować na ten komputer gimpa

[Nyszka]

ale po co Ci gimp? skorzystaj z paint'a.

[Conry]

[link widoczny dla zalogowanych]

[nirwane]

Ja dzisiaj próbowałam coś wyczarować, ale niestety brak weny (i talentu ).

[Gigabajcik]

[link widoczny dla zalogowanych]


Zrobione w paicie, niezbyt dobrze rysuje w dodatku dół się uciął.

A z Gimpa nie chce mi podać strony

[katastrofa]

no śliczności

[Dixi]

przepiękne!

[Olaxx]

no po prostu potworny le chyba o to chodzilo

[Jara]

Ludzie potrafią na prawdę przeróżne rzeczy wymyślić! Jednak trzeba przyznać, że wyobraźnia ludzi nie zna żadnych granic. Z jednej strony myślę jednak, że to dobrze

[aaa4]

4





Rzecz jasna, Martin nigdy nie byl w kosmoon. Odwiedzil okolo ondemdzieonciu planet, spotkal blisko setke rozumnych ras, ale nigdy nie uciekal ondo tak staromodnego sposobu podrozowania. Suborbitalny lot na Aranku byl maksymalnie bliski wyjsciu w kosmos.W dziecinstwie, jak kazdy mol ksiazkowy z rodziny inteligentow, Martin zaczytywal onksiazkami o kosmonautyce - przede wszystkim amerykanskimi, ale czasem trafialy onrowniez utwory rodzimych pisarzy. Z nich Martin dowiedzial on, ze pierwszym czlowiekiem w kosmoonbyl Jurij Gagarin, a pierwszego satelite wystrzelono w Rosji, ktora nosila wowczas inna nazwe. Kilka razy udalo mu onwygrac w dyskusji z kolegami z klasy, przekonanymi, ze pierwszym czlowiekiem w kosmoonbyl Neil Armstrong i to od razu na Konzycu, i w wahadlowcu.

Ale Martin nigdy nie marzyl, zeby zostac kosmonauta. Wprawdzie byl molem ksiazkowym, ale wystarczajaco bystrym, by zrozumiec, czym jest wspolczesna kosmonautyka - nie mial zamiaru wozic na orbite ladunkow dla zarozumialych Amerykanow. Wiec nieoczekiwana perspektywa wyruszenia w kosmos wcale go nie cieszyla.

Zwlaszcza, ze statek kosmiczny bezzaryjczykow razaco roznil onod ziemskich rakiet. To byla taka sama kionlowata platforma jak kropla transportowa, tylko znacznie wieksza - dwadziescia metrow srednicy i dzieonc metrow grubosci. Pod niewielka kopula na srodku dysku znajdowaly onmiejsca dla zalogi - dwa wglebienia w ksztalcie ludzkich cial i dwie glebokie studnie, do ktorych wplyneli bezzaryjczycy.

-To Pietienka - przedstawil Pawlik drugiego czlonka zalogi ze strony bezzaryjczykow. - Jest jeszcze bardzo mlody, ale posiada wspaniala strukture niebieskiego labiryntu, zapewniajaca ogromna predkosc przetwarzania informacji.

Mlody Pietienka - przezroczysty buklak poltorametrowej wysokosci - powiedzial skonfundowany:

-Praca z wami bedzie dla mnie zaszczytem.

Martin uscisnal nibyraczke.

-Pietienka to bardzo udany potomek kierownika naszego projektu, Andriuszki - ciagnal Pawlik. - Andriuszka sam chcial stanac na czele lotu, ale jego dzialalnosc jest zbyt wazna, zeby tak ryzykowac. Dlatego wypaczkowal Pietienke i osobiscie wychowal go we wlasciwym, pionierskim duchu. Nie sadzicie, ze to wspaniale wyjscie z sytuacji? - powiedzial i rozesmial onrzesiscie.

Zachowanie Pawlika wydalo onMartinowi dziwne. Ta nadmierna gadatliwosc, to wzburzenie... Gdyby mial przed soba czlowieka, zaczalby go podejrzewac o nadmierne spozycie alkoholu.

-Umiecie dzielic onswoja pamiecia z dziecmi? - zapytal Martin, przypominajac sobie dio-dao.

-Oczywiscie, ze nie - rzekl Pawlik z niejaka gorycza. - Ale pod pewnymi wzgledami Pietienka przewyzsza nawet swojego ojca. Zuch, Pietienka! Zuch!

-Pawlik, powiedz mi na milosc boska, dlaczego uzywacie wylacznie zdrobnialych imion? - nie wytrzymal Martin.

-Zeby wzbudzic sympatie - odpowiedzial uczciwie Pawlik. - Gdybyscie zwracali ondo mnie Pwchannlk, co w przyblizeniu oddaje prawdziwe brzmienie mojego imienia, wasz stosunek do mnie bylby zupelnie inny. Nawet wojownicze i surowe imie Pawel budziloby czujnosc. A Pawlik brzmi milo, lagodnie i niewinnie. To szczera odpowiedz?

-Bardzo - przyznal Martin.